Το παιδί...

Σήμερα καθώς περνούσα από το κέντρο της πόλης που σπουδάζω,είδα ένα νεαρό με ένα χέρι να τρώει επάνω στο πεζουλάκι καλαμπόκι.Κατευθείαν ξέχασα τις ''δήθεν σκοτούρες''που είχα και θαύμασα την ομορφιά αυτού του νεαρού.Πόσο μικρή ένιωσα.Είμαστε καλά και βρίσκουμε συνεχώς προβλήματα...Απ'αυτά όμως παίρνουμε δύναμη και συνεχίζουμε...τα μικρά...τα απλά..τα θαύματα!Γιατί η ζωή μας είναι ένα δώρο...Ένα τυλιγμένο κουτί που το ξετυλίγουμε καθημερινά!Λίγο-λίγο!Πότε αργά και πότε γρήγορα.Ας ξεκινήσουμε να βγάζουμε την ομορφιά μέσα από το κουτί αυτό.Είτε όταν είμαστε χαμένοι στη θλίψη μας είτε όταν δεν είμαστε καλά.Πάντα υπάρχει λίγο φως!Αυτό μας κρατά ζωντανούς! '')