Η εξομολόγηση...

Κι όμως ποτέ δε σε ξέχασα και ας περάσανε κάποια χρόνια.Δε ξέρω πάλι γιατί θα γράψω για σένα...Ίσως μάλλον ξέρω.Γιατί έμεινε ένα κενό μεταξύ μας-ένα αδιέξοδο.Ξέρεις και ξέρω πως έχουμε αλλάξει και οι δύο.Δεν είμαι εγώ,δεν είσαι εσύ.Τότε ήμασταν δύο παθιασμένα παιδιά στην ενηλικίωση...Δε ξέραμε τι νιώθαμε,δε ξέραμε τι θέλαμε...Ήμασταν μπερδεμένοι!Εσύ είχες ένα λόγο.Ήσουν με άλλη.Εγώ όμως;Τέλοσπάντων δεν έχει σημασία να μιλάμε για αυτά.Τέσσερα χρόνια πέρασαν.Κι όμως σε σκέφτομαι.Θέλω να σε καλά και αυτό μόνο.Εγώ ποτέ δε ξεχνώ.Να το θυμάσαι...