Μοοd Friday...

 

'Αλλη μια μέρα ανοίγοντας τα δυό μου μάτια ήσουν η πρώτη εικόνα στο μυαλό μου.Είναι όλα αυτά που δεν πρόλαβα να σου πω...και τα σκέφτομαι και πάλι...ξανά και ξανά...Γιατί να μην έρθω να σε συναντήσω εκείνη τη ζέστη μέρα του καλοκαιριού;Πόσο αφελής ήμουν τότε;Αχ και να'ξερα πως θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε αντίκρυζα.εκεί...Δεν ήρθα όμως.Ο εγωισμός μου ήταν μεγάλος.Συμπωματικό;Αλλά πάλι στην ίδια πόλη...Τι συμπτώσεις μαζεμένες θε μου!!!Κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια σου,το αγαπημένο σου συγκρότημα,χτυπάνε οι ευαίσθητες χορδές τις καρδιάς μου μέσα μου.Το μυαλό μου πάει πέρα-δώθε και τα δάκρυα μου ρέεουν ακατάπαυστα...Θυμάμαι τα πρωινά στο κρεβάτι σου,τις στιγμές που με ξυπνούσες,το ''γατάκι''μας...τη συναυλία που με κρατούσες σφιχτοαγκαλιά συνέχεια!!!Θυμάμαι όλη την αγάπη,τη φροντίδα,τις αναμνήσεις που μου πρόσφερες τον καιρό που ήμασταν ένα...Ήμουν η μικρή σου...Έτσι με αποκαλούσες!Δυστυχώς δε θα μπορώ να ξαναδώ τις θάλασσιές χάντρες των ματιών σου κ τις ξάνθες σου μπούκλες.Δε θα μπορέσω να δω ΕΣΈΝΑ!Να σου μιλήσω...να σου πω μια κουβέντα,ένα λόγο!Να σε παρηγορήσω...Τώρα μετά από χρόνια βλέπω τους φίλους σου σε αυτήν την πόλη...πάλι...να σκέφτομαι εσύ γιατί να μην είσαι εδώ;;;Με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι ~Και τι με αυτό όμως;Εσύ δεν είσαι εδώ...Είσαι αλλού!Σε άλλα μέρη μακριά από αυτόν το μάταιο κόσμο.Εύχομαι ολόψυχα οι άγγελοι να σου ψέλλουν γλυκά και να σε παρηγορούν όταν αισθάνεσαι μόνος σου...Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου αγάπη μου!!!